In our Khmer class this term, we work on writing Khmer poems. Here are some poems that I was working on currently this term.
សង្រែកមិត្តខ្ញុំ (បទបថ្យាវដ្ត)
មិត្តភក្រ្ក័ខ្ញុំអើយកុំទាន់ទៅណា មិត្តស្រស់ធីតាកុំទៅអីថ្លៃទើប
មកលេងស្រុកភូមិពីរ បីថ្ងៃ ទៅលឿនម្លេះថ្លៃមិនចាំមិត្តផង។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមុនមិត្តបានប៉ុនប៉ង មិត្តមានបំណងចង់មកលេងស្រុក
មិត្តមកដល់ហើយម្ដេចមិនមានសុខ មានតែកើតទុក្ខញញឹមមិនបាន។
ថ្ងៃមួយមកដល់ត្រូវបូជាប្រាណ រួចហើយកល្យាណក្លាយទៅជាផេះ
ដែកកេះត្រូវកេះភ្លើងក៏ត្រូវឆេះ បេះដូងត្រូវប្រេះឆាជាច្រើនផ្នែក។
អារម្មណ៍មួយនេះពិតជាចម្លែក អារម្មណ៍នេះផ្លែកពិបាកពណ៏នាមិត្ត
សូមលើកដៃជំរាបអើយលា សូមកុំម្នីម្នាចាំទោះយ៉ាងណា។
ឆ្នាំចេះតែដើរមិត្តអស់សង្ខារ ទោះក្លាយទេវតាឬខ្មោចក្ដី
ត្រូវរកនាងស្រីធ្វើមិត្តបន្ត មិត្តសូមអង្វចាំមិត្តកុំភ្លេច។
ធ្វើបាបបានអ្វីមកវិញ? (បទភុជង្គលីលា)
កាលក្មេងឃើញពស់ប្រឹងលូន ឡើងធំទ្រលូន ចូលរូងយ៉ាងឆាប់។
ពេលនោះខ្ញុំពិតចំណាប់ ហើរហោះទៅចាប់ ក្បាលពស់ទាំងស្រស់។
ចាប់បានកាច់ក្បាលហើយបោះ ទៅក្នុងទឹកអស់ មិនស្រណោះឡើយ។
អាណិតខ្លួនណាស់លោកអើយ កម្មតាមទាន់ហើយ លិទ្ធផលចុងក្រោយ។
ហេតុអ្វីក៏ឯងបណ្ដោយ ភាពឃោឃៅឲ្យ គ្រប់គ្រងមួយពេល។
ឥឡូវពស់ចឹកដេករេល នៅលើកន្ទេល ចាំពេលមរណា។
អស់លោកអ្នកដែលគិតថា សម្លាប់និច្ចការ មានផលប្រយោជន៍។
ចូរប្ដូរពីក្លិនអាសោច កុំឱ្យកើតខ្មោច ទោះអស់សង្ឃារ។
ចូរប្ដូរទម្លាប់ពីការ ធ្វើឃាតមនុស្សម្នា មកសាងបុណ្យស។